Speulderbos

Op Facebook zag ik steeds de prachtigste foto’s voorbij komen van het Speulderbos. Dit bos is zo mooi met prachtige grote bomen en staat bekend als het bos met de dansende bomen. Ik ben er vorig jaar ook geweest en zag wel een beetje op tegen de lange rit, namelijk 1 uur en 1 kwartier.

Maar toen op een avond de weersverwachting voor de volgende dag best goed was (koude nacht en ochtendzon) heb ik lang lopen dubben. Ga ik wel of ga ik niet. Neem ik mn groothoek, zoom en/of marolens mee. Ga ik sjouwen of niet. Keuzes keuzes keuzes. Uiteindlijk ben ik om half 6 mijn bed uitgegaan en er naar toe gereden en heb ik alle drie de lenzen mee genomen, sjouwen dus!

Terwijl ik door het bos reed, zag ik al een stel prachtige herten lopen. Te ver weg voor een mooie foto, maar heel mooi om te zien. Later zou ik ook nog een vosje tegen komen in het bos. Parkeerplaats gevonden en het prachtige bos ingelopen. De zon liet zich helaas – nog – niet zien, het licht was dus nog niet zo mooi en ik vond het ook wel heel moeilijk om te fotograferen. Het gekke is dat er steeds bomen in de weg staan….. Ik maak hoofdzakelijk macrofoto’s en dan moet je nu het groter geheel gaan zien.

Hoewel ik genoot van het bos, viel me het toch best tegen. Zware rugzak, geen zon en al die bomen. Welke en hoe zet ik die nu op de foto. Uiteindelijk besloot ik terug naar de auto te lopen, de zware rugzak daar in te zetten en lekker alleen met de camera en macrolens door het bos te gaan dwalen. Tot ik omkeek……de zon kwam door en zette het bos in een magisch licht. Dus ik weer terug, hoewel ik het nog steeds moeilijk vond wat wel en wat niet op de foto te zetten, was het licht zo prachtig.

Uiteindelijk heb ik later nog wel een tijd met de macrolens door het bos gedwaald. Heerlijk en voor herhaling vatbaar, ondanks de lange autorit.